Alleen met God….

Alleen met God…

In deze coronatijden merk je pas goed hoezeer je op jezelf bent aangewezen. Zeker als alleenstaande zonder huisgenoten kan het eenzaam voelen. Gelukkig is er sociale media waardoor contact met de buitenwereld eigenlijk nooit ver weg is – de jongere generatie zal daar ongetwijfeld meer gebruik van maken dan de oudere.

Voor mij is Twitter favoriet. Daar begin ik mijn dag ook al geruime tijd met een danktweet: een bericht dat begint met “Vandaag ben ik dankbaar:” gevolgd door 3 zaken waar ik dankbaar voor ben. Dat loopt uiteen van een goede nachtrust tot een volle werkbak, en alles wat je maar kunt bedenken waarvoor je dank kunt zeggen.

Het bepaalt de dag. Door de dag te beginnen met de zaken waarvoor je dankbaar bent, krijgt een ochtendhumeur geen kans. Dat was in het verleden wel eens anders bij mij, want pas na mijn eerste koffie (en heel vroeger met een sigaret erbij) was ik aanspreekbaar. Tegenwoordig begint mijn dag met een grote grijns.

Dat is nu niet anders. Door mijn stemproblemen is het isolement sowieso al verregaander dan alleen maar corona-lockdown, maar die danktweets blijven bepalend in mijn leven. Zelfs in mijn tijden van nood blijven ze overeind: dan is de dank groot dat ik nog steeds overeind sta en dat God mij draagt omdat ik zelf op ben. Shift of focus, noemen Engelstaligen dat, ofwel omdenken.

Alleen met God is dat ook. Voor de een ligt daarbij de nadruk op “alleen” als in zonder anderen, in afzondering. Benauwend, beklemmend. Voor de ander is het een troost, de wetenschap dat je nooit alleen bent zolang je gelooft dat God er altijd voor je zal zijn, en dat je alles wat je doet, kunt doen vanwege het bestaan van God in je leven. En er zijn tijden waarin je het gevoel hebt dat God je niet hoort, en dat is niet erg. Soms gebeurt dat als het leven te veel druk met zich meebrengt. In zulke perioden helpen danktweets niet alleen te geloven, maar ook te weten dat God er wel degelijk is. U– de academische wereld denkt daar ongetwijfeldheel anders over!